Juliusz KOSSAK

Akwarela, gwasz, papier; 23,5 x 20 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p.d.: JKossak | 1894
Na odwrocie przedwojenna nalepka Polskiej Spółki Pozłotników w Warszawie
Reprodukowany w: Tadeusz Olszański, Juliusz Kossak, Kraków, 2000, poz. 451

Był ojcem W. Kossaka. W latach 1852-1855 przebywał w Warszawie, a od 1855r. do 1869 r. w Paryżu, gdzie kształcił się u H. Verneta. W 1868 r. wyjechał do Monachium i uczęszczał do atelier F. Adama. W 1970 r. powrócił do kraju i osiadł w Krakowie, gdzie zaprzyjaźnił się z W. Gersonem, F. Kostrzewskim, M. Olszewskim i H. Pillatim. Był znakomitym akwarelistą. Malował sceny batalistyczne, historyczno-rodzajowe i rodzajowe. Głównym tematem jego prac był koń. Był założycielem najsłynniejszej dynastii polskich malarzy. Oprócz malarstwa wykonywał też wiele rysunków i ilustracji do książek, czasopism i kalendarzy.