Henryk HAYDEN

Olej, płótno;
54 x 64,5 cm
Sygnowany p.d.: Hayden | 45
Na krosnach napis wykonany przez autora: \”Nature morte\” signee it datee au bas l droite | date pas tres lisible (48 il me semble)
Obraz posiada potwierdzenie autentyczności syna artysty, Pierre`a Celice`a.

Malarz. W roku 1902 rozpoczął studia w warszawskiej Politechnice skąd przeniósł się – w 1905 – do Szkoły Sztuk Pięknych. W roku 1907 wyjechał do Paryża i kontynuował edukację artystyczną w Académie La Palette pod kierunkiem Gastona-Oliviera Desvallieresa i Charlesa Guérina. Tam też nawiązał kontakty z wieloma artystami z kręgu paryskiej awangardy. Zaprzyjaźnił się m.in. z Pablem Piccasem, Henri Matissem, Maksem Jacobem, Gino Severinim, Jean`em Metzingerem. Od roku 1908 często wyjeżdżał do Bretanii, gdzie poznał Władysława Ślewińskiego. W 1920 odwiedził rodzinę w Polsce. W tym samym czasie rozpoczął częste wyjazdy plenerowe na południe Francji. W czasie okupacji niemieckiej opuścił Paryż i wyjechał początkowo do Owernii a później do departamentu Vocluse. Poznał wówczas Roberta i Sonię Delaunay, i zaprzyjaźnił się z Samuelem Beckettem. Do Paryża powrócił w 1944. Swoje prace wystawiał regularnie na Salonach: Niezależnych, Majowym, Jesiennym i Tuileries oraz w renomowanych Galeriach paryskich, gdzie odbywały się też jego wystawy indywidualne: Druet (1911), Rosenberg (1919), Zborowski (1923), Suillerot (1953, 1957, 1965). Prezentował również swoje dzieła m.in. w warszawskiej Zachęcie, TPSP w Krakowie, w Londynie, Dublinie, Hadze. Malował pejzaże, martwe natury, portrety i akty. Początkowo w jego twórczości odzwierciedlały się wpływy sztuki Cezanne`a i wczesnego kubizmu. W latach 1922-53 malował w konwencji realistycznej, a następnie ponownie powrócił do swoich zainteresowań kubizmem i tworzył dekoracyjne, operujące syntetyczną formą i jednorodną plamą koloru, kompozycje z pogranicza sztuki figuralnej i abstrakcyjnej.