Olga BOZNAŃSKA

Pastel, płótno; 33 x 41 cm
Sygnowany p.d.: O. Boznańska

Wystawiany, reprodukowany: Hampel, Monachium, 5.07.2017, poz. 802

Bibliografia:
Piotr Kopszak, Olga Boznańska, ludzie – czasy – dzieła, Edipress, 2006
Ewa Bobrowska, Urszula Kozakowska-Zaucha, Olga Boznańska (1865-1940) Przewodnik, Muzeum narodowe, Kraków, 2014, s. 28
Piotr Kopszak, W Monachium w: Olga Boznańska (1865-1940) MNK, MNW, Kraków 2014
Ewa Bobrowska, Wymarzony Paryż w: Olga Boznańska (1865-1940) MNK, MNW, Kraków 2014

Ekspertyza Ireny Bal

Wiadomo z listów malarki do rodziców, że w Monachium Boznańska używała pasteli. Z 1887 r. pochodzi znajdujący się w zbiorach prywatnych portret siostry malarki Izabeli. W tej technice wykonała “Słonecznik” (1981, MNW). W 1893 r. pokazała kilka pasteli w Berlinie, m.in. główkę dziecięcą. Można przypuszczać, że do główek dziecięcych malarka używała właśnie tej techniki, znacznie szybszej od oleju, ponieważ nie wymagała od dziecka męczącego pozowania. uzyskiwała niuanse i niedopowiedzenia. W oferowanym portrecie rozwibrowana kreska tworzy lekkość sukienki i czepeczka, co kontrastuje z plamą roztartego pastelu w tle i realistycznie odtworzona buzią modela. Podobnie malowany jest “Portret kobiety w czerwonym kapeluszu (1900, MNK) czy sposób modelowania białej bluzki na autoportrecie malarki (ok. 1906, MNK). Również charakterystyczne dla pastelowej twórczości Boznańskiej jest umieszczenie białych blików w oczach modela jak i sposób zaznaczenia światła na jego nosku. Tym samym można datować portret na lata po 1900.
Tak wykonane obrazy pastelowe zbliżają nas do malarstwa olejnego Boznańskiej, które charakteryzowała swoboda, lekkość, przytłumione, rozproszone światło; podporządkowanie elementów kolorystycznych jednej tonacji i rezygnacja z pracowitego wykańczania.