MEDAL, EUGENIUSZ DE BEAUHARNAIS

115.00 zł

Eugeniusz de Beauharnais
1781 – 1824
Wicekról Italii, książę Leuchtenberga, generał i polityk francuski. Urodził się w Paryżu, był synem Alexandra Beauharnais, późniejszego rewolucyjnego generała, zgilotynowanego w 1794, oraz Józefiny z domu Tascher de la Pagerie, przyszłej pierwszej żony Bonapartego, cesarzowej. Małżeństwo matki z Bonapartem w 1796 zapewniło mu znakomitą karierę. Towarzyszył ojczymowi jako adiutant w kampanii włoskiej i egipskiej. Pierwszy wszedł do Suezu, był ranny w walkach o Akkę. Powrócił z Bonapartem do Francji, odznaczył się pod Marengo, służył w strzelcach konnych gwardii, w 1802 roku został ich pułkownikiem, w 1804 generałem brygady, dowódcą strzelców konnych gwardii, a w roku następnym otrzymał tytuł księcia i został wicekrólem Italii. Ożeniony z bawarską księżniczką Augustą. Przez blisko 10 lat zajmował się administrowaniem tym królestwem. Był jednym z najwierniejszych współpracowników Napoleona, który 16 II 1806 roku adoptował go. W 1805 roku dowodził Armią Italii, podobnie 1809. Wykazał niewątpliwe talenty strategiczne, pokonał Austriaków nad rzeką Piave i Rabą, połączył się z głównymi siłami francuskimi, bił się pod Wagram. W kampanii 1812 dowodził korpusem Wielkiej Armii, walczył pod Ostrownem, Witebskiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Krasnem i nad Berezyną. 14 stycznia 1813 roku objął po Muracie dowództwo nad szczątkami Wielkiej Armii i kierował dalszym odwrotem znad Wisły do Saksonii. W kampanii 1813 starał się powstrzymać marsz sprzymierzonych we Włoszech, ale opuścili go poddani. 16 kwietnia 1814podpisał rozejm z austriackim feldmarszałkiem Bellegarde. Wiosną 1814 roku przekazał gen. Grenierowi dowództwo nad oddziałami francuskimi, a gen. Pino sprawy królestwa Italii. Schronił się wówczas u teścia, króla Bawarii, Maksymiliana Józefa. Zmarł w Monachium na apopleksję.