Jan STANISŁAWSKI

BRZEZINKA
OpisOlej, deska, 15,7 x 22 cm

Sygnowany p.d.: Jan Stanisławski

Na odwrocie stempel wypełniony piórem: Jan Stanisławski / ze spuścizny /pośmiertnej / Janina Stanisławska; stempel paryskiego składu przyborów malrskich: couleurs vernis brosserie / spécialités pour artistes / R. CHARBO / 74 bd de Montparnasse, 74 /

PARIS XIV; orzeczenie Kazimierza Buczkowskiego z 1947 r, potwierdzenia autorstwa.

Jan Stanisławski to jeden z najważniejszych polskich malarzy pejzażu, twórca tak zwanego pejzażu symbolicznego. Jego prace pomimo maleńkich rozmiarów, dzięki bogatej kolorystyce i niemal secesyjnej linii są niezwykle efektowne. Jego “drobne obrazki są wielkimi oknami na przyrodę.” Oferowany obraz ukazuje budzącą się do życia wiosenną przyrodę. Dekoracyjność drobny listków na cienkich gałązkach brzozy budzi skojarzenia ze sztuką japońską, do której artysta miał wyjątkowy stosunek. Jan Stanisławski był zwolennikiem malarstwa plenerowego, kładąc nacisk na wyjście z pracowni, by w pełni móc zrozumieć zmiany zachodzące w pejzażu w różnych porach dnia czy roku. Ta zmieniająca się przyroda stanowiła dla niego nieskończone źródło inspiracji, pozwalając na nadawanie swoim dziełom różnych wyrazów ekspresji i wydobywając w widzach różne emocje.

Jan STANISŁAWSKI

1860 Olszana – 1907 Kraków

Skończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. Malarstwa początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej W. Gersona w Warszawie, następnie w latach 1884-1885 w Paryżu u E. Carolusa-Durana. W Paryżu mieszkał do 1895r. W tym czasie sam doskonalił swój warsztat artystyczny oraz zaprzyjaźnił się z J. Chełmońskim. Odbył wiele podróży m.in. do Włoch, Hiszpanii, Austrii i Czech. W 1895r. przebywał w Berlinie i współpracował z W. Kossakiem przy realizacji panoramy “Przejście przez Berezynę”. W 1897r. zamieszkał w Krakowie, gdzie wykładał malarstwo krajobrazowe w SSP. Wprowadził metodę studiów plenerowych, która dała początek rozwoju tego gatunku malarstwa w sztuce polskiej w początku XX w. Był współzałożycielem TAP “Sztuka”. Był głównym przedstawicielem polskiego modernizmu. Malował małe, nastrojowe, syntetyczne pejzaże o szerokiej plamie barwnej. Grafiką zajmował się na marginesie malarskich zainteresowań. Był jednym z ilustratorów “Chimery”, projektował plakaty. Wykonywał głównie litografie barwne, czasem drzeworyty.