IKONA, MANDYLION, Rosja, Jarosław, Afanasij Koritonow, 1793

42,000.00 zł

Puncowanie: AK; niedźwiedź z halabardą, 1793 / ГЛ – cecha probierza Grigorija Liusinowa

Okład przeniesiony na współczesną kopię ikony wykonaną w Pracowni Konserwacji Zabytków w latach 80. XX w.

Mandylion, zwany też Świętym Obliczem, (gr. acheiropoietos; ros. Spas Nierukotwornyj – nie ręką ludzką stworzony), zgodnie z Tradycją Kościoła, uważany jest za pierwszą ikonę. Powstał za życia Jezusa w cudowny sposób: po przyłożeniu przez Mesjasza chusty do Swojej twarzy. Chustę tę Chrystus przekazał Abgarowi, choremu na trąd władcy Edessy, który po otrzymaniu daru wyzdrowiał. W późniejszej, powstałej na Zachodzie, wersji, chustę otrzymała św. Weronika ocierając twarz Jezusowi niosącemu krzyż . Na tym wizerunku opiera się cześć oddawana każdemu świętemu obrazowi. Od VI w. w Edessie przechowywano przedmiot, utożsamiany z mandylionem. W wielu przekazach mówi się o cudownym ocaleniu miasta w czasie najazdu perskiego. Niedługo potem Edessa padła jednak łupem Arabów. W 944 pod miasto podeszły wojska bizantyjskie. Cesarz Roman Lekapen zgodził się na odstąpienie od oblężenia, w zamian za mandylion. Cudowny wizerunek został przewieziony do Konstantynopola. Na oferowanej ikonie oprócz Mandylionu jest jeszcze przedstawiona w trzech polach na dole jego historia; od lewej: powstanie wizerunku, jego pomoc w obronie Edessy przed Persami i pozyskanie ikony przez cesarza Romana Lekapena któremu prezentuje ją św. Tadeusz z Edessy.