391. Witold CHOMICZ

Malarz, grafik. W latach 1920-1927 mieszkał w Lublinie, gdzie uczył się w Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego. Zaczął tworzyć pod wpływem znajomości z Józefem Czechowiczem. Swoją pierwszą wystawę miał w Muzeum Lubelskim. Od 1927 uczył się w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Należał do Szczepu Rogate Serce i przyjaźnił się z jego założycielem Stanisławem Szukalskim. Od 1934 był wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych, a od 1950 profesorem w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Interesowała go przede wszystkim grafika użytkowa, głównie książkowa. Brał udział w wielu konkursach na plakaty, ulotki, które często wygrywał. Wykształcił wielu wybitnych iluminatorów. Malował obrazy olejne, tworzył drzeworyty (pragnął wskrzesić tradycję drzeworytu ludowego), projekty witraży. Inspirował się sztuką ludową i krakowskim folklorem. Był mocno zaangażowany w życie kulturalne Krakowa i tworzył dzieła nierozerwalnie związane z tym miastem i jego tradycjami. Przez kilkadziesiąt lat był związany z Akademią Sztuk Pięknych i intensywnie działał w krakowskim środowisku artystycznym. Swoje zainteresowanie dziejami i kulturą miasta wyrażał w działalności społecznej: zasiadał w jury konkursów szopek krakowskich, organizował wystawy o tematyce regionalnej, projektował ubiory na coroczny pochód Lajkonika, a także druki okolicznościowe z okazji uroczystych obchodów najważniejszych wydarzeń z historii miasta.