RZEŹBA ŚW. PIOTR, Polska (Śląsk ?), 2. poł. XIV w.

9,200.00 zł

Drewno lipowe, pierwotnie polichromowane i złocone (?); wys. 68 cm (obecna),
ok. 80-85 cm (pierwotna)
 
Za opinią dr Jakuba Sito

Prezentowane dzieło to gotycka rzeźby ołtarzowa przedstawiająca św. Piotra. Święty, ujęty w postawie stojącej, odziany jest w szatę spodnią i opadający ku ziemi płaszcz zarzucony na plecy i przewieszony przez ramiona. W prawej, silnie uszkodzonej ręce trzyma swój atrybut – klucze (ocalały jedynie fragment); w lewej, całkowicie obłamanej, święty trzymał pierwotnie zapewne księgę. Odłamana głowa z szyją i stopy z podstawą uniemożliwiają zarówno odtworzenie pełnego wyglądu i charakteru rzeźby, jak i jej rzeczywistych pierwotnych rozmiarów. Można domniemywać, z proporcji zachowanej części, że były one o kilkanaście centymetrów większe. Na odartej do surowego drewna powierzchni zachowały się ślady gruntu kredowego, a fragmentarycznie także czerwonego pulmentu pod złocenia lub czerwonej farby – z całą pewnością można przyjąć, że rzeźba była w pełni polichromowana i być może złocona.  Figura – o korytowanym odwrociu – stanowiła fragment ołtarza szafiastego, a ściśle wypełnienie jednej z jego kwater, o czym świadczy jej spłaszczony  wolumen wskazujący na aplikowanie do płaskiego tła kwatery. Charakter rzeźby, mimo zniszczeń, wskazuje na drugą połowę XIV wieku, czyli okres tzw. Stylu Pięknego w plastyce europejskiej. Świadczą o tym takie cechy, jak pełna gracji, elegancka poza z wypchnięciem biodra i esowatym wygięciem tułowia, a także specyficzne fałdowanie draperii będące przejawem tzw. stylu miękkiego, o podłużnych, równoległych, łagodnie łamiących się fałdach sukni i płaszcza, z udziałem fałd łyżkowych po środku i kaskadowych po bokach draperii. Przy obecnym stanie zachowania niezmiernie trudno wskazać na środowisko powstania, może to być zarówno jeden z ośrodków polskich (Małopolska ?, Pomorze ?), jak i Śląsk.